denize atlıyor, bisiklete biniyor, bir ağaç
dalına binip ağzı uyuşana kadar
erik yiyor, üstünü başını kirletiyor üstelik
benden hiç korkmuyor.
Ben ondan çekinmiyorum, üstüne gidiyorum, aklını
karıştırıyorum, içkisini
tutuşturuyorum eline, sigarısını yakıyorum, onu tahrik
ediyorum, ben kendime ediyorum.
Kalbim durmuyor, anlatıyor da anlatıyor, gecesini gündüzünü
şaşırmış uyumuyor.
Acıkmıyor, susamıyor, kafası hiç düşmüyor üstelik beni de
kendi gibi biliyor.
Ben onun peşinden gidiyorum, yaşıma başıma bakmıyorum. Dinlenmeyi,
bırakmayı düşünmüyorum, o’na uyuyorum. Ben kendimle uğraşıyorum.
Bir şeyler var diyorum, kalbim bende de diyor.
Gidelim mi?
Gidelim kalbim, orada olmasın ne çıkar?.
..varsın olsun belki kalbi döner.
Kasım 2011, İstanbul.
