15 Kasım 2010 Pazartesi

şimdi ucu kırılmış bir kalem dünyaya küser,

ne bir bıçak, ne bir kalemtıraş onu bekler.
şimdi bir kan oluğu caddeden akar gider,
ne bir yaralı, ne bir hasta onu ister .
şimdi bir çocuk babasından nefret eder,
ne bir kader, ne bir öykü onu teselli eder.
ve şimdi sol avucunun içinde atan bir kalp,
bile bile, canı isteye isteye 
o avuçtan beslenirken söner gider.  15.11.2010



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder