Değerek

ama çizmeden dönüyor dünyam yüzünde.

Nefes alarak ama yaşamayarak doğuyor sesim.

Cümlelerim ağzımdan çıkar çıkmaz havada kırılıyor, sana varmıyor, ayaklarıma dökülüyor.

Başkaları teninde şuursuzlar. Göğsüne düşüp de parçalanamıyorlar. Ertesi gün yine aynı adamlar onlar.

Bunları bilmek istemem. Biliyorum.

Bir başkasını seveyim desem, seni sevmenin güzelliğinden mahrum kalmak istemem, vazgeçerim.

Hep sevme hevesine gözümün bağı.

Hep yalnız.

Hep.

İstanbul, 03.02.2012