Her cümle sinsice yaklaştı

Harflere vurdukça azaldı sesin

Sayfa sayfa silinmeye başladın

Anlattıkça maziye gömüldü gözlerin, içimdeki bu güneş rengini kaptırdı her kelimeye.

Kitap kitap unutmaya başladım seni. Denize döküldüm yıllar boyu, rüzgara taktım umudumu, uçurdum. 

Birileri okudukça, adını bilmeden, parça parça kopardılar seni benden. Yutulan cümlelerde zamanı ezdiler, fark edemediler. 

Ne çok sevdim, ne çok üzüldüm, ne çok deli bir sevinç uğruna yaktım gemileri. Her harfin altına gömdüm, gizli sevdiğimi. Her sona işledim adını, görünmez. 

Nihayetine erdik mi? Yoldan sapıyor muyum? Az biraz öfke ile geçiştirecek miyim bu sancıyı? Belki de seni suçlamaktan geri kalmayacağım, değmedi bu aşk diyeceğim, ne sana değdi, ne zamanıma. 

Seni sevmekten vazgeçmenin o korkunç haline eyvallah demeye hazırlanıyorum. Sonra bir gün buruk bir tebessümün içinde ezerken hatıranı, adını unutmadığımın tesellisinde, bir sayfasına dokunacağım, selam göndereceğim tenine.